Ένα ταξίδι αλλιώτικο

        Τύχη αγαθή να ταξιδέψω, μαζί με την θεατρική ομάδα του Γυμνασίου της Ζίτσας, στην Καλαμάτα και στο αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης όπου τα παιδιά θα παρουσίαζαν την αρχαία τραγωδία «Ελένη» του Ευριπίδη, στο φεστιβάλ Μαθητικού Θεάτρου. Και λέω τύχη αγαθή, γιατί αυτές τις τέσσερις μέρες έζησα ξανά στιγμές της σχολικής μου ζωής γλυκές και όμορφες, που ήταν κρυμμένες κάπου στην άκρη της καρδιάς μου. Πανέμορφη η διαδρομή, από τη μια άκρη ως την άλλη της Δυτικής Ελλάδας, με την θάλασσα να στραφταλίζει κάτω από τον ανοιξιάτικο ήλιο και ο Απρίλης πρόσχαρος να σκορπά χρώματα, ομορφιές και μυρωδιές, απλόχερα στη γη! Και μες στο λεωφορείο μια άλλη Άνοιξη! Χαρούμενα παιδιά, με εκείνη τη φρεσκάδα, που σκάει εκεί στην αρχής της δεύτερης δεκαετίας της ζωής τους, να προσπαθούν την φασαρία της σχολικής εκδρομής να κάνουν, χωρίς τελικά να το μπορούν! Ήταν βλέπετε εκείνη η αγωνία που ξέφευγε από το μέσα τους κι έφτανε στα μάτια και άφηνε ερωτηματικά στα άγουρα προσωπάκια. Θα τα καταφέρω; Θα θυμηθώ τα λόγια μου; Πως θα είναι οι άλλες ομάδες; Αγωνία που ήρθε να μεγαλώσει και να γίνει σχεδόν πανικός σαν είδαν την πρώτη ομάδα που έκανε πρόβα στον αρχαιολογικό χώρο. Παιδιά Τεχνικού Λυκείου, σχεδόν επαγγελματίες να παρουσιάζουν τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, έχοντας βάλει μέσα στο κείμενο και πολλά στοιχεία της επικαιρότητας και να ξεσηκώνουν τους παρευρισκόμενους στα γέλια! Και εδώ ήρθε η σωστή αντιμετώπιση από τους συνοδούς καθηγητές τους που κατάφεραν να τα εμψυχώσουν, να τα κάνουν να πιστέψουν πως βρίσκονταν σε μια μοναδική στιγμή της ζωής τους, σε ένα καταπληκτικό αντάμωμα με την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, την μοναδική Αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Όπως με την ίδια ψυχραιμία, οι κυρίες Γεωργοπούλου και Μαυροσκούφη, το πρώτο βράδυ, αντιμετώπισαν το πλήθος τα δάκρυα στα κοριτσάκια της πρώτης. Ήταν το χάδι της μαμάς που έλειπε, σ΄αυτό το πρώτο ταξίδι χωρίς εκείνη και όλα τα έκανε τόσο, μα τόσο άσχημα! Α…..και να ξέρανε τούτα τα παιδιά πόσες φορές στης ζωής τους το διάβα, θ΄αναζητήσουν το χάδι και την παρουσία της μάνας!

          Και ξημέρωσε η μεγάλη μέρα, τα κοριτσάκια, με φανερή ικανοποίηση αφέθηκαν στα χέρια των σπουδαστριών της ΕΠΑΣ κομμωτικής της Καλαμάτας για το μακιγιάζ και τα χτενίσματα. Τα αγόρια τριγυρνούσαν αγχωμένα στα δωμάτιά τους, μην ξέροντας τι να κάνουν, μέχρι να έρθει η ώρα να ντυθούν, ούτε διάθεση για φασαρία δεν είχαν! Ενώ τα κορίτσια, φιλάρεσκα, δεν ξεκολλούσαν από τον καθρέφτη, καμάρωναν και αναδείκνυαν τις όμορφες φορεσιές τους! Τι τα θέλετε, η γυναίκα από τα γεννοφάσκια της, γυναίκα είναι!

Η Προετοιμασία

« από 4 »

           Στο χώρο του θεάτρου τα παιδιά έφτασαν πανέτοιμα, δέκα λεπτά πριν την παράσταση. Η οργάνωση από τους συντελεστές του μαθητικού φεστιβάλ υποδειγματική! Όλα και όλοι στη θέση τους, σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι. Οι θεατές, και δεν ήταν λίγοι, κυρίως ξένοι επισκέπτες του αρχαιολογικού χώρου, στις θέσεις τους. Ησυχία και σεβασμός, στο χώρο και στην υπέροχη παρουσία των παιδιών. Ο ήλιος καυτός ν΄ακουμπά τις αρχαίες πέτρες και ν΄αντανακλά σε ένα καταιγιστικό φως, το φως και του μεγαλείο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού! Η παράσταση αρχίζει, η αφηγήτρια με σταθερό βήμα μπαίνει στην ορχήστρα, η φωνή της δυνατή γεμίζει τον χώρο, νιώθω την συγκίνηση να με γεμίζει. Το κείμενο ρέει λες, σαν νεράκι που έρχεται από τα βάθη των αιώνων και ξεδιψά την δίψα μας στην άνυδρη εποχή μας. Και εκείνα μπαίνουν και βγαίνουν στην ορχήστρα με μια φυσικότητα και μια οικειότητα και απαγγέλλουν το αρχαίο κείμενο σαν νάναι λόγια απ΄τον παππού και την γιαγιά τους ειπωμένα, που άκουσαν κάποια φορά κουρνιασμένα στην αγκαλιά τους. Με την μουσική να ξεγλυστρά τρυφερά και να συνοδεύει τα κορίτσια του χορού σαν αεράκι με άρωμα χαμομηλιού και μελισσόχορτου! Τα καμαρώνω τούτα τα παιδιά, πήραν στους ώμους τους κάτι τεράστιο και το σήκωσαν με αγάπη και αξιοπρέπεια μοναδική. Αυτό είναι παιδεία! Το Γυμνάσιο της Ζίτσας, έκανε εντύπωση ακόμα και στους διοργανωτές, πως μπόρεσε ένα τόσο μικρό σχολείο να σταθεί επάξια δίπλα στα μεγάλα σχολεία ακόμα και σε ξένα κολέγια, έχει την τύχη να επανδρώνεται από εξαιρετικούς δασκάλους! Και μου δίδεται η ευκαιρία, στο σημείο αυτό, θερμά να συγχαρώ την Διευθύντρια κ. Σταύρου, που στέκεται συμπαραστάτης και αρωγός σε όλες τις προσπάθειες και τον Σύλλογο των Καθηγητών που βοηθά με κάθε τρόπο. Βέβαια ξεχωριστά θέλω να συγχαρώ τους συνοδούς καθηγητές, τον κ. Λιόλιο, την κ. Μαυροσκούφη, τον κ. Σπύρη, που έχει την μουσική επιμέλεια και συνόδευε τον «χορό» με ζωντανή μουσική και την ψυχή όλης της προσπάθειας την κ. Γεωργοπούλου, που δίδαξε και σκηνοθέτησε το έργο. Και με την ευκαιρία να επισημάνω την αγάπη και το ενδιαφέρον τους προς τα παιδιά καθ΄όλη την διάρκεια του ταξιδιού και τον όμορφο τρόπο που αντιμετώπιζαν το κάθε τι.

Άφιξη στην Αρχαία Μεσσήνη

         Με το τέλος της παράστασης όλα αλλάζουν. Τα παιδιά γίνονται ξανά παιδιά, ξέγνοιαστα πια, γεμάτα, ικανοποιημένα! Εκείνο το ζεστό χειροκρότημα και τα όμορφα λόγια φτάνουν τόσο ωραία στ΄αυτιά! Λίγο μετά, στην αυλή με τις πυκνόφυλλες μουριές και τις ανθισμένες πασχαλιές τριγύρω, στην Αρσινόη, το πανέμορφο χωριουδάκι κοντά στον αρχαιολογικό χώρο, στην διάρκεια του γεύματος ο Δήμαρχος θα πει στα παιδιά «Σας περιμένουμε και του χρόνου, δεν χρειάζεται να μας στείλετε αίτηση, γνωρίζουμε πια τι μπορείτε να κάνετε»! Τι περισσότερο να πει κανείς από ένα μεγάλο μπράβο, πολύ μεγάλο μπράβο, σε όλα τα παιδιά και στο καθένα ξεχωριστά! Μαζί και το δικό μου μεγάλο ευχαριστώ σε όλους, για τις πανέμορφες στιγμές που έζησα κοντά τους! Τους αξίζουν τα καλύτερα!

Βούλα   Λεοντίδου – Πλάτωνα

Αρσινόη – Αρχαία Ολυμπία

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΙΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ 2022-2023

ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Εργαστήριο Δεξιοτήτων 2022-2023

 

Σχέδια Δράσης

Θεατρικές Δραστηριότητες

Δώσε μου το χέρι σου!

Μάρτιος 2024
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
« Νοέ    
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031